Ta ki bir gün dedemlerde somurtmuş otururken ananemin az önce sıkıştırdığım yanaklarını artık sıkıştıramayacağım haberini alıp verebileceğimiz en büyük kurbanı verdiğimizi anlayıp gözlerimden yaşlar süzülürken ananemlere gidene dek. Benim son bayramım o oldu, 7 yaşındaydım ve ananem kurban bayramında gitmeye karar vermişti. Ondan sonraki bayramlar genelde buruk geçti evde. Pek kutlanmadığı gibi dedemi de gönderince artık koyunları kesebilecek biri kalmadığından bu fasla da çok şükür son verilmişti.
Ve ben bugün hala nerede bir koyun görsem içim cız eder, sevmem bayramları, gösterişi,illaki birilerinin gözüne sokularak yapılan ibadetleri, onun yerine hergün anneme babama sizi seviyorum demeyi, sevgilime her akşam sarılıp uyumayı, kendi oğluma her gece seni seviyorum demeyi daha samimi buluyorum.
6 yorum:
Merhabalar, nerde eski bayramlar. Hepsi unutuldu. Artık bayram geliyor, bizlerde hiç bir heyecan olmuyor. Dikkat ediyorum. Şimdiki çocuklardada o heyecan yok.
Bu vesile ile gelecek kurban bayramınızı kutlar hayırlı, uğurlu olmasını dilerim.
Saygılar.
Fuat Bey,
Bayramlar eskiden tüm ailenin bir araya geldiği, küçüklerin sevindirildiği, büyüklerin ellerinden öpüldüğü günlerdi.
Oysa şimdi herşey başka. Dediğiniz gibi heyecan yok..Yatak başucunda giyilmek üzere bekleyen ayakkabı bile yok.
Hayırlı uğurlu olur mu bilemedim işte.
Saygılar bizden efem.
Tanyacığım,
Küçüklüğümden beri bizde bayram sabahları babaannemin evinde amcamlarla ve kuzenlerle birlikte kahvaltı edilir, sonra gün içinde gelen giden olur, kurban bayramıysa kesim işleri için erkekler gider, akşam yemeğinde de anneannemlerde oluruz. Bu rutin 1 kere bile sekmeden devam eder, evlendim, başka şehre geldim, şimdi bu rutini kendi çekirdek aileme uydurmaya çalışıyorum, ilk gün İzmir'de kayınvalidelerle, 2. gün ve devamı Bursa'da annemlerle:)) Haa arada tatil kaçamakları oluyor mu oluyor, ama tatile gitmiyorsak rutin budur bizde:)) Seviyorum böyle olmayı:) İyi bayramlar...
Deryacığım,
Çok iyi yapıyorsunuz:) Bizde bayram cikulatalarımızla Nursaya gidiyoruz. Oğlan yememek için zor dayanıyor.
Yaşatabilmek çok mühim, keşke herpimiz senin kadar duyarlı olsak:)
Öperim gözlerinizden.
Çok üzüldüm çünkü bana taze acımı hatırlattı... Benimde son bayramım geçen bayrammış ama haberim yokmuş....
Mekanı cennet olsun ananenizin
Atolyekedi,
Tatsız anılara şahitlik edince bayramlar sanki anlamlarını yitiriyorlar.
ACılar zamanla hafiflemiyor mu:(
Yorum Gönder