Gecenin bir körü..saatin alarmının sesini kim bu kadar yükseltmiş acaba?..duvarlara çarparak fırladığım yatağın üstünden atlayıp telefona ulaşmak istiyorum, yok, yok telefon odada bile değil, ya bu çalan nedir? olsa olsa oğlanı gözetlemeye bayıldığım kameranın benim bilmediğim alarmı var, odur, kapıyorum,ı-ıh olmuyor bitmedi. Eyvah alarm sesine artık Alişin çığlıkları da karıştı, bulamıyorum, kapayamıyorum alarmı, odadan fırlıyorum, koridorda sevgili, başı kesilmiş tavuklar gibi, elinde biberon koşturuyor, noluyor diyorum, şaşkın gözlerle bilmiyorum diyor, elde biberon, dakikalar boyu sağa sola çarptıktan sonra binada bir anons, yangın çıkmış. Tövbe, yangın çıkışını ayakkaplarla kapamış bir insanım ben memlekette, ne yangını, ne alarmı, yangın çıksa ölmeye razı bu bünye, yeter ki ayakkaplarına yer bulsun.
Susmadı gitti bu alarm. Aaaa aşağıya itfaiye geldi, aha bir anons daha 27.katta yangın çıkmışta, evlerimizden çıkmayalımmış, aklımdaki tek şey can hıraş kucağımda ağlayan bebeyi alıp itfaiyecilere ulaşmak ve " Bey bey cocuk uyuyor" demek.."alın siz pıtpıtlayın sabaha kadar" demek..tek düşünebildiğim bu.
Neyse yarım saat içinde alarm sustu, anons yapıldı, birde "false alarm" dediler..tü ben böyle medeniyetin içine tüküreyim..bebek uyuyordu..artık uyandı! Gelin de onu pıtpıtlayın bari.
28 kattaki evimizin camından sarktık ama gelenler yukarıdakiler miydi göremedik.
