Kanada Günlüğü- Bir Konteynıra sığma öyküsü

Günlerdir hummalı bir çalışma içindeyiz. Çamaşırla başlayan çalışmalarım bir yere geldi eşyaların büyüklüğünden ötürü tıkandı. Zaten paketleme işini bir şirket yapacak diye de biraz serdim.

Şimdi"international" girince işin içine bir hava geliyor ya taşıma işine, bu sizi yanıltmasın, bildiğiniz Göztepe Caddebostan taşıması yapan adamlar geliyorlar, bildiğiniz düzensizlikle paketleme yapıyorlar, ben eşyaların tamamının kırılacağından neredeyse eminim, o kadar. Sadece isimde kalan bu havalı hareketin sonucunda evde herşey paketlendi, listeleme en önemli kısımmış, bizim işi Caddebostan taşıma işinden tek ayıran mevzu bu.

Ha birde tabi unutulan herşey elinizde patlıyor, hani sonradan at arabaya götür yok. Bizde bu hesapla, 3 elektrik süpürgesi, bir ütü masası, sayısız lamba, raf gibi malzemeler, hali yıkama makinesi gibi bilimum malzemeler kaldı. Eh ağlık olsun dedik geçtik elbette.

Bu işin en güzel tarafı da büyük bir temizlik olması, aman bu işler yapılırken " yarın ölecek gibi yaşamak" mottosunu hayatımın mottosu yapmaya karar verdim. O ne öyle dünya kadar pılı pırtı.Tövbeler tövbesi dedirtti bana bile.

Bu arada 20 ft.lik konteynır ile başlayan taşınma hikayemiz 40 ft.lik bir konteynırla son buldu!

Şimdi bir iki kare.

 Evin delice toplanma ve listelenme anından bir kare.

40 ftlik konteynırı gördüğümde "oha bu ne büyük şey dediğim" an!

Ve o koca konteynırdan kalan el kadar boşluk..evet evet yarın ölecek gibi yaşamalı insan!