Perşembe, Ağustos 18, 2011

Zorlamak veya zorlamamak

Biz oglani dogurmadan once bir karar vermistik, hic bir seye zorlamayacaktik, yemege, oyundan kaldirmaya, uyumaya, uyumamaya,kendi istediklerimizi yaptirmaya. Su ana dek bu konuda da gayet iyiyiz, bazi ögünlerde eksik yemek yiyebilir, bir sonrakinde tamamlar diyoruz, yada banyonsaati gecikebilir, nasilsa uykusu gelince yatar diyoruz.



Bu sistem su ana dek sahane calisti, sistemli bir cocuk cikti ortaya, uykuya kendi istegiyle yatan, havuza kolluklarini gordugu andan itibaren atlamaya calisan, ve hatta bu isi o kadar abarti ki dun tekneden denize atlamaya kalkti ehehehe.



Belirli sinirlar icinde dogruyu yanlisi ogretmeye calisiyoruz, hayiri biliyor artik mesela, zorlukta cikarmiyor ama hersey hayir degil bizde, fisler, prizler hayir olabilirken mama sandalyesinin tablasinin tablasini suyla doldurmak hayir degil mesela, kakali popoya ellemek hayirken, pipiye ellemek degil.



Bu hayir ve evet oyununu cok dikkatli oynamak gerek kanimca, herseye hayir denen cocuk sinirlari zorlama konusunda ustad olabilir iki yasina dogru, biraz ozgur birakip biraz geri cekilmeli diye dusunuyorum ben, ve oldugum o geriden onu izlemeyi o kadar cok seviyorum ki, tek basina oyunlar oynarken, araba yaristiriken, dinazor sesi cikarirken keyifle izliyorum artik. Tek basinaligi sevsin istiyorduk hep, galiba bunu basardik, tek basina ve keyifle.



Sonra elinde ne varsa paylasiyor, cevizin yarisi, keci boynuzunun kendi kemirmelerinden kalan yerlerini, oyuncaklarini, evet biliyorum belli bir yasta artik benim deyip vermeyecek, ama kim bilir vermeye de zorlamazsak bu sorunun da ustesinden gelebiliriz diye dusunuyorum, su ana dek ustesinden geldigimiz cogu sorun gibi!

4 yorum:

içimizdeki karnaval dedi ki...

Ne güzel bir yol izlemişsiniz..oğlunuzun da etkisi var bu planın işlemesidne bence..Çocuğun yapısı d a önemli ...

Tanya's dedi ki...

İçimizdeki Karnaval,

Şüphesiz cocuğun karakteri büyük ölcüde etkili, ama sakin bir hamilelik ve olgun bir anneliğe geçişle de bebeğin karakteri şekillenebiliyor.

Ben genelde sakin bir insanım, sevgilim de, e haliyle de oğlan sakin ve uyumlu geldi ehehe..

Şanslıyız belki de.

ÇokBilmiş dedi ki...

Benim 24 aylık kızım da sizin oğlan gibi sakin ve uyumlu bir bebek. Yeni yeni "benim" demeye başladı. Bir yol bulunuyor muhakkak. Paylaşmak istemeyeceği, onun için özel oyuncaklar için zorlamıyoruz ama diğerlerini paylaşabileceğini söylüyoruz. O da oyuncağını paylaşınca kendi kendini alkışlıyor "Ela oyuncağını verdi, anne bak" diyor :) Yani güzel bir şey yaptığının farkında. Uğraşınca bunun da üstesinden geliniyor yani :)
Bunların tek sorunu 2 yaş sendromunu girdiklerinde sanırım. Bizim kız şimdilik sakin atlatıyor (2,5 yaşta tavan yapar diyorlar gerçi). Ama biz o kadar alışmışız ki her istediğini sakin sakin, ağlamadan söylemesine; o ağlamaya başlayınca biz ne yapacağımızı şaşırıyoruz. Bakalım sizde nasıl geçecek bu süreç :)

Tanya's dedi ki...

Çokbilmiş,

Bizimkide alkışlıyor kendi kendini..çok komikler.

Cocukları doğası birazda ailelerin ellerinde..eskiler demiş ya ne ekersen onu biçersin.

Hmmm..Ela sakin geçiriyorsa Leo'da geçirir belki ehehe.