Ete hayır!

Çok yazasım var..bir dünya şey birikiyor, benimse işim başımdan aşkın, o yüzden vaktim oldukca yazıyorum bugün.

Hamile kalmaya karar verdiğimde et yemeye başladım ben, ondan öncesinde ahimsa yani şiddetsizliği uyguluyordum, ancak anne karnındaki bebeği, ve doğum sonrası protein ihtiyacı olan vücudumu iflas ettirmemek için ilaç niyetine et yemeye başlamıştım doktorumun ve diyetisyenimin tavsiyesi ile. Oğlan bir yaşını doldurduğunda ise sütü kesme kararımla beraber artık et ihtiyacım da kalmadı.

Ve tekrar etsiz hayata geri döndüm, şiddetsizliği uygulamak, yüzü olan hiçbirşeyi yememek adına. Bir çocuğun belirli bir yaşa kadar et yemesi gerektiğini biliyorum, o yaşa ve bilinçe gelene dek et yiyecek Leo, ama o yaştan sonra kendi kararını kendi verecek. Etçil mi otcul mu olur bilmiyorum ama "anne ben artık et yemeyeceğim" derse bir gün sonuna kadar destekleyeceğim bu kararını.

Hissiyat böyle bugün.



Şİmdilik etçilim ben! isimli çalışmamdan bir kare.