Hindistan Yolcusu kalmasın.

Üzüntüler yaşadık, sıkıntılar atlattık, hastanelere gittik geldik, sevindik ansızın, üzüldük birdenbire, bazen bir kolumuzu kesip attık hayatın acımasız gerçekleri ile yüzleşerek, itiştik kakıştık, bu iki haftada çok şey öğrendik, bunlardan biri de hayatın devam ettiği idi.

Yarın gidiyoruz, Alişimizi de alıp Hindistan'a..bir arınma, devinme, rahatlama olacak benim için, biricik hocam ve onun 15 talebesi ile birlikte..ayaklarımı uzatacağım sırtımı Himalayalara verip Ganjı seyrederken, kah kucağımda Aliş, kah yanımda hala gelme ihtimali kuvvetlicene olan annemle lakırdılanarak, bu seyahat bana çok şey öğretecek, kangren olmuş ilişkilere son vermeyi, hayatın akıp gittiğini, bazen müüdehale şansı vermeksizin biz içinde yaşayanlara, yalnız insanların neden yalnız kaldığını tartıp biçeceğim, enine boyuna..

Ama elbette en keyiflisi ruhumu biraz da olsa arındırabilecek olmam ve bunu yaparken bu dünyaya sevgilimle beraber çok isteyerek getirdiğimiz "Ruh"u da yanımızdan ayırmaya, buralarda bırakmaya gerek kalmaması...O ruh bundan sonra biz nereye gidersek yanımızda olacak..ben birşey öğrendim bu haftalarda..İNSAN ETİ AĞIRMIŞ..bazen en yakınına, en güvendiğine bile...


Eski Hindistan seyahatlerimizden..