16 Temmuz 2009 tarihinde,
Cumhuriyet gazetesinde yayımlanan, Sayın Ahmet Cemal'in izni ile( ve benim teşekkürlerimle)
aşağıdaki yazıyı sizlerle paylaşmak istiyorum. Dünkü post ile son derece ilişkili bir yazı..faydalı olacaktır.
"Odak NoktasıAhmet Cemal
Hangi Gelecek?Atilla İlhan hayatta olsaydı, son yılların ÖSS sonuçlarını gördükten sonra sanırım o unutulmaz "Hangi..." dizisine "Hangi Gelecek?" başlıklı bir kitap daha eklemeyi düşünebilirdi.
Yakın geçmişte "Köy Enstitüleri'nden söz etmekten bıkmadınız mı?" sorusuyla karşılaştığım oldu. Hayır, bunu yapmaktan hiç bıkmadım; ama her yıl ÖSS sonuçlarının açıklanmasından sonra ortaöğretim ya da lise eğitiminin çöktüğünü ilan eden manşetlerle karşılaşmaktan artık ölesiye bıktım! Çünkü Türkiye'nin uğradığı hemen bütün yıkımlar gibi, bu yıkımda yeni tarihli değil. Ayrıca insan kendisinden öncekilerin çoğu gibi, başta göze görünmeksizin, derinlerde olgunlaşıp, sonra birgün ansızın patlak vermiş bir yıkım da değil. Dahası, ülkemizde ortaöğretimin çöküşünü çok kesin tarihlendirebiliyoruz ve bu çöküntünün iki kademede gerçekleştiğini çok net görebiliyoruz.
Kademelerden ilki, Köy Enstitülerinin 1954 yılında kapatılmasıdır. Sabahattin Eyüboğlu, " Mavi ve Kara" kitabındaki " Köy Enstitülerini Kuran Düşünce" başlıklı denemesinde, bu kurumların amacını şöyle anlatır: "Halka dayanan, halka güvenen bir yeni devletin yapacağı ilk iş, halkın yaşadığı her yerde ve en çokta köylerde bir tek sözcüsünü olsun bulundurmak, barındırmak, desteklemekti. Köy Enstitüleri bu sözcüyü memleket ölçüsünde yetiştirmek üzere kuruldu.
-Yeni Türkiye sözcüsünün köyde kalabilmesi için an az imam kadar köylü olması, köyün geçimine, yaşamına karışması,çifti cubuğu, çoluğu çocuğuyla köylünün kaderini paylaşması ve değiştirebileceği kadar değiştirmessi gerekiyordu..."Eğitim gören köy çocuklarını hem sonradan köye ve köylülüğe yabancılaştırmayacak hemde evrensel düşünce boyutlarını kazandıracak bir sistemle yetiştirmeyi amaçlayan enstitüler, 1954'te kapatılır; böylece nitelikli ilk ve ortaöğretim amacı da devletin resmi eğitim politikasından dışlanır.
Ortaöğretimin yıkımının ikinci kademesi, yıllar önce üniversite giriş sınavları için özel yetiştirme kurslarının açılmasıyla gerçekleşmiştir. Devlet, bu kursların açılmasını onaylamakla şu gerçeği açık bir biçimde dile getirmiştir: "Benim ortaöğretim sistemim, üniversitelere öğrenci yetiştirebilecek nitelikte değil; o nedenle ben bu işi özel girişimcilere bırakıyorum!" O zamandan bugüne bu kurslar dev bir endüstriye dönüşürken, resmi, ortaöğretim de dipsiz bir uçuruma doğru yol almıştır. Halen bu kurslara gidip üniversiteye girebilenlerin -en başta parasal nedenlerle- ancak küçük bir azınlığı oluşturabildiği göz önünde tutulduğunda, ÖSS sonuçlarında otuz bin kişinin sıfır almasının, adayların yüzde 60'ının da fen sorularına cevaplandırmamasının ülkenin önünde nasıl bir gelecek tablosu çizdiği, kendiliğinden belirginleşir.
Diyanet İşleri Başkanlığı'na bütçeden neredeyse en büyük payın ayrıldığı, buna karşılık henüz okuma yazma bilmeyen ilkokul mezınlarının bulunduğu bir devlette bu tablonun adı, uygarlık adına ancak " Utanç Tablosu" olabilir! "
Bazen balkon o kadar serin oluyor ki...çok şanslıyız...
Klimayı da çalıştıramıyorum o yüzden..bittim burda...birde üstüne bir dışarı cıktım geldim..sanırım eriyorum..tepemde bir fırfır var..o dönüyor..o da hayata küsmüş şekilde dönüyor..çok fena aşağıdaki pozisyona geçesim var..ve geri gelmeyesim var...
Evrim'e PS..ben sadece blackberryimi götürdüm..biletlerin üzerinde no camera..no video recorder dediğinden..hiç çekinme götür fotoğraf makineni çek cekebildiğince..ben birkaç video ve bol fotoğraf çektim yine de ama şahane makinemiz olsa daha yıkılırdı...