Asıl İkinci Bölüm getirdi bizi kendimize..

Önceki postta anlattığım şahane deneyimlerden sonra Hindistanda hiç denememiş olduğumuz turistik gezi kısmına geldi sıra..çok heyecanlıyım çünkü özellikle Varanasi'yi çok merak ediyordum.

İlk durağımız Jaipur..delhi'den karayolu ile gittik..tahmin ettğimiz gibi 240 km.yaklaşık 7 saat sürdü..Hindistan'da şehirler arası gitmek çok zor ama bir o kadar eğlenceli..

Böylesi bir manzarayla pek sık karşılaşmıyoruz ne de olsa...Jaipur'a vardığımızda artık Rajastan'dayız..Hindistan'ın en zengin bölgesi..krallık hala ihtişamlı ve dolayısıyla yapılarda öyle..birkaç resim Jaipur'dan..







Süper araçımızın lastiği patladığında..bir Hindistan Klasiğidir..

Zengin ama oynayan yılanlar var tabi her köşede..

Sırada Agra var..Tac Mahal ile ünlü..ölen karısına yaptırıyor kral burayı..aynısının siyahını tam karşısına yaptırırken oğul"Baba artık paralarımız car cur ettiğin yeter" diyerek babayı hapse tıkıyor ve inşaat orada bitiyor..kralda ölmüş karısının mezarını seyrede seyrede ölüyor..hikaye acıklı..keşke hayattayken daha sıkı sarılsaydı diye geciriyorum içimden..


Agra'dan 15 saatlik bir tren yolculuğu ile Varanasi'ye doğru yola cıkıyoruz..trenden kareler..


Ahh..varıyoruz Varanasi'ye..

Yukarıdaki resim Budha'nın aydınlandığı yer..ve Budha demiş ki " Buraya gelirken çiçek böcek getirmeyin..altın getirin"..arkada gördüğünüz yapının üstü altın varaklarla sıvanmış..akıllı Budha...aşağıdaki resim ise Gathların olduğu, önünden Ganj'ın aktığı..insanların ölmeye geldiği yer..ben aşık oldum..






Yukarıdaki resim ölüleri yakıldığı yer..aynı yerde çocuklar uçurtma ucuruyor..hemen önünde vazifeli adamlar var..ganj sularını eleyip küllerden kalan altın diş ve mücevherleri arıyorlar..yüz metre ötede ise aşağıda resimleri olan Puca..yani güneşin batışı şenlikleri yapılıyor..yaşam ve ölüm içiçe..ölüm üzülünen birşey değil..hayatın o kadar içinde ki..aksine ruhun kurtuluşu diye bakıyorlar..burada yakılan bedenlerin reenkarnasyonun sona erdiğine ve bu ruhların çemberi kırdığına inanılıyor..Varanasi'ye avrupalılar city of misery diyorar..ben misery görmedim..aksine öyle bir hayat gördüm ki..en keyif aldığım kısım oldu..aşağıda Puca'dan bir kaç kare..



Kalbimi Varanasi'de bırakıp Delhi'ye doğru yola cıkıyoruz..

Tren yolculuğu bu sefer 17 saat..hahayt..ne eğlenceliydi..böcekler..fareler..fosur fosur uyuduk hepimiz..Aşağıdaki resim benim yatak..


Sevgili bana su uzatırken...ve o gecenin öğlenine doğru Delhi'ye varıyoruz...Delhi bildiğimiz Delhi..ama ben Varanasi'de kalmışım..gece de ucağımız var..birkaç Delhi fotosu...




Resimler acıklı ama bizim keyfimiz yerinde her zamanki gibi..

Bakalım bir dahaki yolculuk ne zaman ve nereye...size şiddetle tavsiye edeceğim..ölmeden önce mutlaka yapın dediğim iki şey var bu seyahatin ardından...mutlaka sessizlik yapın hayatınızda bir kez de olsa ve mutlaka Varanasi'yi görün...mutlaka..